Week 3
Blijf op de hoogte en volg Anna
08 Oktober 2013 | Senegal, Dakar
Hoi iedereen ☺
Het regent nu heel hard buiten, ik ben aan het wachten om naar l’office te gaan. Even tijd om weer een berichtje richting Nederland te sturen dus ;) Ik heb het deze week heel druk gehad met het werken voor de BOKO Africa foundation! Voor mijn werk moet ik veel heen en weer reizen door Dakar! Dat is heel leuk, want ik leer Dakar steeds iets beter kennen, maar het kost ook veel tijd. Je hebt hier veel verschillende soorten van openbaar vervoer. Daardoor hoef je vaak niet lang te wachten bij de bushalte, maar het verkeer zelf is een chaos, en het duurt meestal lang voordat je ergens aankomt. Ik wilde deze keer een paar van deze voertuigen omschrijven.
Als eerste heb je de taxi. Dit is een gele auto met aan de zijkant wat zwarte onderdelen. Deze manier van vervoer is voor de ‘rijke’ mensen, en is dan ook de snelste manier van reizen. In deze taxi’s doen vaak geen van de metertjes van het dashboard het, of alleen de tankmeter. Ze rijden als gekken, en proberen iedereen altijd in te halen. Soms houd ik mijn hart vast, maar het is tot nu toe altijd goed gegaan! Ik maak nu bijna geen gebruik meer van de taxi. Alleen als ik ergens heen moet waar ik nog nooit ben geweest, of , zoals vorige week, de weg niet meer weet. Ik had de verkeerde car rapide genomen, eerst dacht ik dat hij een omweg nam, en dat we uiteindelijk wel langs huis zouden rijden (want de man van de car rapide zei wel dat hij naar Tableaux Ferailles ging). Uiteindelijk ben ik maar uitgestapt, omdat we ergens bij een markt uitkwamen, en dat is vaak pas in het centrum. Toen was de taxi dus wel handig!
Als tweede heb je de TATA, dit is een grote witte bus ter grootte van een connexxion bus. In het midden van de bus is een hokje waar de conducteur (ik geloof dat ze die hier ‘appranti’ noemen) in zit. Hier moet je geld aan geven (vaak 100 of 200 CFA, wat 15 of 30 cent is), en hij/zij geeft je dan een kaartje. Hier reis ik tot nu toe het meeste mee, omdat hij vaste haltes heeft waar hij altijd stopt. Als je in de spits reist sta je vaak met 100 man in zo’n bus, en sta je dus een half uur in een propvolle, warme, zweterige bus. Dat is wel wat minder.
Ten slotte gebruik ik vaak de Car Rapide. Dit is een klein gekleurd busje. Aan de achterkant van de bus hangt een jongen aan die roept wat de bestemming is. De bus heeft geen raampjes (is lekker koel ;) ) en mensen stappen hier vaak in en uit, dus meestal heb je wel een zitplaats. In de binnenkant van de car heeft de chauffeur vaak plaatjes geplakt van hun idolen. Vaak zijn dit een soort van heiligen die veel van de koran af weten, maar soms ook voetballers zoals Ronaldo en Messi. Ook heb je aan het plafond van de car een stang waar je je aan vast kunt houden. Hier zie je bijna altijd een klein kinderschoentje aan hangen. De Senegalezen geloven dat dit geluk brengt. De car rapide is wel het langzaamste vorm van vervoer. Hij heeft geen vaste haltes. Je kunt altijd in- of uitstappen, en stopt dus vaak.
Daarnaast heb je ook nog de bus (een grote blauwe bus, dit is het openbaar vervoer geregeld door de regering) en de Jarangjaf (een klein wit busje, vergelijkbaar met de car rapide).
Voor de rest ben ik deze week naar de dierentuin geweest. Er is een groot verschil tussen de dierentuin hier in Senegal, en de dierentuinen die wij in Europa kennen. Het zag er allemaal een beetje sneu uit. De meeste kooien zijn veel te klein voor het aantal dieren dat er in zit, en de vloer is vaak van beton! De helft van de kooien is leeg, omdat de dieren zijn overleden en er nog niks voor in de plaats is terug gekomen! Er was ook een heel hok onder water gelopen, en er was één eenzaam hertje die van het kroos aan het eten was. Naast de dierentuin is een parkje, met een heel mooi vijvertje. Helaas kun je er niet zwemmen, maar het is wel lekker om daar even rond te lopen in de schaduw van de bomen. Het is heel rustgevend! Afgelopen zaterdag en zondag ben ik om 7 uur opgestaan om in het parkje hard te lopen met Mazid (de neef van Ami). Dan is het nog niet zo warm! Maar nu heb ik blaren op mijn voeten, omdat ik mijn hardloopschoenen niet heb meegenomen en dus op mijn vans heb hardgelopen. 1 van mijn tenen is nu ook ontstoken, dus de komende paar dagen wordt het even niet meer hardlopen!
Ook was zondag het maandelijkse etentje dat door iemand van de familie van Ami wordt georganiseerd. Deze keer was dat bij Koto! Dit is een andere broer van Ami die bij het vliegveld werkt. Ik ben vergeten foto’s te nemen. Maar het was wel gezellig! Er werd alleen weer veel Wolof gepraat, dus ik kon alleen iets volgen als iemand echt specifiek tegen mij praatte. Heb wel weer een paar nieuwe familieleden leren kennen!
Asad, het kleine zusje van Ami (dezelfde vader, maar een andere moeder), Aisatou waarvan ik het verband in de familie niet zo goed weet, en Ibrahim het zoontje van Koto.
Nouja, dat was een beetje mijn week! Het is nu gestopt met regenen, en eindelijk een lekkere temperatuur ☺ Dus ik ga me maar eens klaar maken om zo na het eten naar Pikine te gaan (het heeft te lang geregend om nog naar l’office te gaan).
Groetjes uit het winderige, natte Senegal ;)
Het regent nu heel hard buiten, ik ben aan het wachten om naar l’office te gaan. Even tijd om weer een berichtje richting Nederland te sturen dus ;) Ik heb het deze week heel druk gehad met het werken voor de BOKO Africa foundation! Voor mijn werk moet ik veel heen en weer reizen door Dakar! Dat is heel leuk, want ik leer Dakar steeds iets beter kennen, maar het kost ook veel tijd. Je hebt hier veel verschillende soorten van openbaar vervoer. Daardoor hoef je vaak niet lang te wachten bij de bushalte, maar het verkeer zelf is een chaos, en het duurt meestal lang voordat je ergens aankomt. Ik wilde deze keer een paar van deze voertuigen omschrijven.
Als eerste heb je de taxi. Dit is een gele auto met aan de zijkant wat zwarte onderdelen. Deze manier van vervoer is voor de ‘rijke’ mensen, en is dan ook de snelste manier van reizen. In deze taxi’s doen vaak geen van de metertjes van het dashboard het, of alleen de tankmeter. Ze rijden als gekken, en proberen iedereen altijd in te halen. Soms houd ik mijn hart vast, maar het is tot nu toe altijd goed gegaan! Ik maak nu bijna geen gebruik meer van de taxi. Alleen als ik ergens heen moet waar ik nog nooit ben geweest, of , zoals vorige week, de weg niet meer weet. Ik had de verkeerde car rapide genomen, eerst dacht ik dat hij een omweg nam, en dat we uiteindelijk wel langs huis zouden rijden (want de man van de car rapide zei wel dat hij naar Tableaux Ferailles ging). Uiteindelijk ben ik maar uitgestapt, omdat we ergens bij een markt uitkwamen, en dat is vaak pas in het centrum. Toen was de taxi dus wel handig!
Als tweede heb je de TATA, dit is een grote witte bus ter grootte van een connexxion bus. In het midden van de bus is een hokje waar de conducteur (ik geloof dat ze die hier ‘appranti’ noemen) in zit. Hier moet je geld aan geven (vaak 100 of 200 CFA, wat 15 of 30 cent is), en hij/zij geeft je dan een kaartje. Hier reis ik tot nu toe het meeste mee, omdat hij vaste haltes heeft waar hij altijd stopt. Als je in de spits reist sta je vaak met 100 man in zo’n bus, en sta je dus een half uur in een propvolle, warme, zweterige bus. Dat is wel wat minder.
Ten slotte gebruik ik vaak de Car Rapide. Dit is een klein gekleurd busje. Aan de achterkant van de bus hangt een jongen aan die roept wat de bestemming is. De bus heeft geen raampjes (is lekker koel ;) ) en mensen stappen hier vaak in en uit, dus meestal heb je wel een zitplaats. In de binnenkant van de car heeft de chauffeur vaak plaatjes geplakt van hun idolen. Vaak zijn dit een soort van heiligen die veel van de koran af weten, maar soms ook voetballers zoals Ronaldo en Messi. Ook heb je aan het plafond van de car een stang waar je je aan vast kunt houden. Hier zie je bijna altijd een klein kinderschoentje aan hangen. De Senegalezen geloven dat dit geluk brengt. De car rapide is wel het langzaamste vorm van vervoer. Hij heeft geen vaste haltes. Je kunt altijd in- of uitstappen, en stopt dus vaak.
Daarnaast heb je ook nog de bus (een grote blauwe bus, dit is het openbaar vervoer geregeld door de regering) en de Jarangjaf (een klein wit busje, vergelijkbaar met de car rapide).
Voor de rest ben ik deze week naar de dierentuin geweest. Er is een groot verschil tussen de dierentuin hier in Senegal, en de dierentuinen die wij in Europa kennen. Het zag er allemaal een beetje sneu uit. De meeste kooien zijn veel te klein voor het aantal dieren dat er in zit, en de vloer is vaak van beton! De helft van de kooien is leeg, omdat de dieren zijn overleden en er nog niks voor in de plaats is terug gekomen! Er was ook een heel hok onder water gelopen, en er was één eenzaam hertje die van het kroos aan het eten was. Naast de dierentuin is een parkje, met een heel mooi vijvertje. Helaas kun je er niet zwemmen, maar het is wel lekker om daar even rond te lopen in de schaduw van de bomen. Het is heel rustgevend! Afgelopen zaterdag en zondag ben ik om 7 uur opgestaan om in het parkje hard te lopen met Mazid (de neef van Ami). Dan is het nog niet zo warm! Maar nu heb ik blaren op mijn voeten, omdat ik mijn hardloopschoenen niet heb meegenomen en dus op mijn vans heb hardgelopen. 1 van mijn tenen is nu ook ontstoken, dus de komende paar dagen wordt het even niet meer hardlopen!
Ook was zondag het maandelijkse etentje dat door iemand van de familie van Ami wordt georganiseerd. Deze keer was dat bij Koto! Dit is een andere broer van Ami die bij het vliegveld werkt. Ik ben vergeten foto’s te nemen. Maar het was wel gezellig! Er werd alleen weer veel Wolof gepraat, dus ik kon alleen iets volgen als iemand echt specifiek tegen mij praatte. Heb wel weer een paar nieuwe familieleden leren kennen!
Asad, het kleine zusje van Ami (dezelfde vader, maar een andere moeder), Aisatou waarvan ik het verband in de familie niet zo goed weet, en Ibrahim het zoontje van Koto.
Nouja, dat was een beetje mijn week! Het is nu gestopt met regenen, en eindelijk een lekkere temperatuur ☺ Dus ik ga me maar eens klaar maken om zo na het eten naar Pikine te gaan (het heeft te lang geregend om nog naar l’office te gaan).
Groetjes uit het winderige, natte Senegal ;)
-
08 Oktober 2013 - 14:06
Thijs Kuiken:
Dear Anna,
Good to read more of your news. What a busy city. In comparison, sitting in a commuter train between Gouda and Rotterdam seems very tame, even in the rush hour. Here the weather is calm and sunny, and the trees are slowly changing colour. There are about 100 apples from the tree in our back garden lying on newspapers in your room. They give off a faint but pleasant smell. Congratulations with already making a meal for the family with whom you are living: pasta, Dakar style! I am curious whether you have been to the market to buy food, and what kind of food they have there, both vegetables and meat. Take care of your feet: I would leave any wounds uncovered as much as possible, so that they are open to the outside air.
Love, papa. -
08 Oktober 2013 - 14:53
AishaNinja:
Wy doen n bjokke inzameling foo de Dakkasse diejetuindieje! -
08 Oktober 2013 - 14:54
PJ:
Enne....al naar concert van Youssou N'dour geweest ?? -
08 Oktober 2013 - 16:54
Corine:
Hi Anna, goed dat je het park hebt ontdekt en dus niet alleen je tijd in de te warme busjes en drukke buitenwijken doorbrengt! Jullie hebben echt mooi fotomateriaal van de cursussen gemaakt, zie er super goed uit! Leuk!
Ga je ook af en toe uitwaaien op het strand? En tsja, die dierentuin (bij Hann neem ik aan?) kennen we, is inderdaad zielig, ook voor die grote apen die daar zitten. Weet je dat de Senegalese leeuw ovrigens een zeldzaamheid is? Dus die heb je maar wel mooi even gespot. Richting Mbour zit een soort van wildpark waar je buiten de beesten in hun natuurlijke habitat kan opsporen, dat is denk ik leuker om een keer heen te gaan ookal is het wel even rijden. Een deel van de dieren daar is dan wel geimporteerd uit andere afrikaanse landen maar lijken zich wel op hun gemk te voelen op Senegalese grond.
En dan die spaghetti....smullen! Ziet er lekker uit zo vanaf de foto, maar vooral als ik die kleine (is dat Aicha?) zie smullen....mmmmmm
Nou, take care maar weer en tot snel, Corine -
08 Oktober 2013 - 17:47
Titia:
hoi anna, je raakt al aardig ingeburgerd zo te lezen. Leuk om alles te lezen en die spaghetti zag er goed uit joh...op de foto zag ik de grote ogen wel van je tafelgasten...mmmmm. Weet je al wat het wolf is voor pasta? ben je al op wolf cursus ??? In olst regent het nog maar niet...de herfstkleuren beginnnen te komen in de bomen en de eerste echte paddestoelen zijn er al, rood met witte stippen tijd...ik probeer zo lang mogelijk met dragen van sokken uit te stellen...eens kijken tot wanneer dat kan....jij succes met je voet,en met hardlopen. liefs Tante Titia -
08 Oktober 2013 - 21:51
Lia:
Ha Anna!
Wat een leuk levendig en informatief verslag, je krijgt echt een leuk beeld van hoe het daar werkt en hoe jij je daar al bijna geroutineerd doorheen beweegt, heel knap!!
Ik verheug me al op je volgend verslag!!!!
veel liefs, lia!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
08 Oktober 2013 - 22:16
Klarita:
Hoi Anna,
Dankzij jouw goede en levendig verhalen begin ik het gevoel te krijgen alsof ik in Senegaal ben geweest :) -
08 Oktober 2013 - 22:54
Maman:
Hoi Anna,
we zitten samen op de bank. Papa belt met Beppe. We hebben je bericht gelezen. Je hebt weer mooie foto's gemaakt. De leeuw van de dierentuin ziet er echt lief uit. Hij kijkt met van die mooie ogen. En die poten die uit de kooi steken. Het is zo aanlokkelijk om hem te aaien. Maar pas op! het blijft een wild dier. We dachten dat het hertje misschien in moerassen voorkomt en dat het daarom in de omgeving zit. Was je alleen in de dierentuin of samen met iemand?
Over dieren gesproken.
De hondjes liggen in de bench en kunnen ook soms met van die vragende ogen naar ons kijken. Vooral nu het bijna etenstijd is.
Oja, de eieren (twee) van de parkieten hebben we nu na drie weken weggehaald. Er zat wel een dooier in maar geen eiwit. Een grote teleurstelling natuurlijk.
Het straatbeeld op de foto is interessant om te zien. Ik kan me er een goede voorstelling van maken hoe het daar is. Maar dat jij daar dagelijks rondloopt vind ik onvoorstelbaar.
Junior heeft zijn eerste onvoldoende. Voor ... frans. Ik zag op de foto dat de voorlichter in het frans informatie geeft aan de cursisten. Dat is fijn voor je want dat kun je volgen.
We hebben een doosje "la vache qui rit" gekocht zodat we met je mee leven. Een potje "speculoos" hadden we nog in de kast staan. Stokbrood hebben we niet gekocht.
De spaghetti ziet er lekker uit. Had je voldoende? Je hebt het mooi gepresenteerd op de schaal.
Sleepy time.
Good night, don't let the bugs bite!
Lfs Mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
